VLAGTWEDDE – Gisteren werd Jos Tipker in zijn woonplaats Vlagtwedde feestelijk onthaald.
Ruim drie weken terug stapte Jos Tipker in Vlagtwedde op zijn oude fiets om in de richting Schoonebeek te rijden. Na 10 kilometer met de wind pal tegen dacht hij, toen een man op een scootmobiel hem inhaalde: “waar ben ik aan begonnen? Gaat dit wel leuk worden?” Toen hij afgelopen woensdag, 824 kilometer later, zijn fiets tegen een boom voor een hotel in Parijs parkeerde wist hij het: het was een groot avontuur geweest!
Logeren bij vrienden, familie, vrienden van familie en familie van vrienden, maar ook bij wildvreemden. Fietsen langs idyllische beekjes, grote rivieren en mooie kanalen met prachtige fietspaden. Verdwalen op een pad midden in de middle of nowhere of door google naar een fietspad gestuurd worden dat helemaal niet (meer) bestaat. Door het vlakke Nederland en daarna door de bergen.
“Soms met slecht weer, maar over het algemeen heb ik onwijs goed weer gehad”, aldus Jos. “Elke dag had ik weer zin om te fietsen en ook iedere dag beleefde ik wel iets wat het opschrijven waard was. Bijvoorbeeld: Toen ik van Luik naar Juzaine fietste, volgde ik op zeker moment het riviertje de Ourthe. Na verloop van tijd hield het fietspad op en was ik aangewezen op een karrespoor dat zo modderig was dat ik grote stukken moest lopen. Na drie kilometer liep dit pad dood, tijdens de overstromingen van vorig jaar was het pad weggespoeld. Ik besloot mijn fiets door het bosje op de helling te worstelen maar staakte de poging na een minuut of tien omdat het niet te doen was. Vastbesloten om niet de drie kilometer terug te gaan lopen probeerde ik via nog twee andere weggetjes door het bos te komen, maar beiden liepen uiteindelijk dood. Uiteindelijk heb ik mijn fiets door een bossingel getild en vond ik na een kilometer door een weiland weer een pad.
Een ander memorabele dag was toen ik via couchsurfing bij Ahmed in Laon terecht kwam. Deze alleraardigste KNO-arts had me de locatie gegeven van de spoedeisende hulp bij het ziekenhuis waar hij werkzaam is. Aangekomen kwam hij in zijn doktersjas naar buiten en ging me na een korte begroeting voor naar zijn appartement op het terrein van het ziekenhuis. Daar wees hij me de badkamer en vroeg hij of ik trek had ik koffie. Toen hij dat nog even snel uit de personeelskamer had gehaald gaf hij mij zijn sleutel en ging weer aan het werk. Wat een vertrouwen!”
Woensdag kwam hij in Parijs aan, waar hij werd opgewacht door zijn vriendin. Samen hebben ze nog een paar dagen in de Franse hoofdstad doorgebracht. Daarna reisden ze per bus en trein terug naar Nederland. Zijn fiets bleef in Parijs achter. Na een overnachting bij familie in Leiden, kwamen ze gisteren op het station in Winschoten aan. Daar stonden zijn ouders hen op te wachten.
In Vlagtwedde wachtte hem een warm welkom; het huis was versierd en in de tuin prijkte een Franse vlag.
Dit was het tweede grote avontuur van Jos; afgelopen zomer maakte hij spontaan een kanotocht rond de provincie. Op zijn bucketlist staat nu een fietstocht door Japan, het liefst samen met zijn vriendin, op een tandem. Maar het is ook niet uitgesloten dat hij nog weer iets anders bedenkt. De tijd zal het leren!
Aan zijn fietsavontuur heeft hij mooie herinneringen en leuke vrienden overgehouden. Hij kijkt er dan ook met plezier op terug en denkt dan aan met name aan de tocht door de Ardennen: kilometers fietsen, zonder een mens tegen te komen en genieten van mooie muziek op zijn “oortjes”.
Foto’s: Bé Eelsing
