VEELERVEEN – Vanmiddag openden Bert Hadders & Otto Groote, samen met het ensemble van Otto Groote en de jonge multi-instrumentalist Joshua ten Doornkaat, het nieuw cultureel seizoen in MFA Ons Noabershoes. Hieronder het verslag van vanmiddag, geschreven door Bert Hensema.
Zundagmiddag zag ik in Ons Noabershoes in Veelerveen t optreden van Otto Groote en Bert Hadders. Zai luiten zok instrumentoal ondersteunen deur de Osnabrücker pazzipanten Matthias Malke (gitaar), Ralf Strotmann (bas) en Veendammer Joshua ten Doornkaat (mandoline). Ondanks dat de grup tussen Nederland en Duutsland der veur zörgd dat zai nait aaltied soamen repertaaiern kinnen, ging de begelaaiden heur oardeg schier òf en kregen zai mit heur schiere instrumentoale intermezzo’s geregeld de handen van t publiek op mekoar.
Bremer Otto Groote, dij n soort combinoatsie is van Hans van der Lijke en Alex Vissering, en Stadjer Bert Hadders sluigen aal eerder de handen in mekoar en muiken soamen “Iemandsland”. Dizze raais luiten zai maarken dat zai woare “Brückenbauer” binnen, doarbie mit n knipoog verwiezend noar de brugge bie Weener dij nog aaltied nait kloar is. En doarnoast is der n haartverwaarmende soamenwaarken ontstoan tuzzen de twij Nedersaksische laidjesschrievers.
Zai speulden heur laidjes om en om. Zo ging t platduuts noadloos over in t Grunnegs en in t Duuts en aansom. Heur twij totoal verschillende stemmen sloten schier op mekoar aan. Baaide hebben zai de goave om te zörgen veur “Gänsehaut”. Dat kwam veuraal noar veuren bie “Erinnerungen”, woarbie ain Duuts jongkje moar zat te wachten dat zien pabbe terugkeerde oet de oorlog, en “De balloade van Eltje Siemens”, dij aan t ìnde van de joaren twinteg van de veurege aiw doodschoten wuir deurdat hai per ongeluk in de boane van ain kogel stond tiedens de opstand van de laandaarbaaiders tegen de rieke boeren van Finnewol. Over veul laidjes vertelden zai hou ze tot stand kommen waren. Ook bie heur aanmekoarproatjederij vulden baaide heren mekoar goud aan.
De touheurders in Ons Noabershoes haren ain gezellege middag. Zai kregen gevuilege verskes te heuren, moar ook laidjes mit n knipoog. Elk laidje haar zien aigen verhoal. De ain (“Oog veur n oog”) baseerd op de biebel en aandere laidjes verhoalden over de ploatseleke historie. Zo ging elkenain mit op raais van “Hamburg noar New Haven” en kwam via de “Lèste traain noar Knoal” aan in “t Beloofde laand”.
Ingezonden
Foto’s: Jan Glazenburg
