De eerste patiënt: blog van Ellen Kruize

Foto: Annet Eveleens

OUDE PEKELA – Apothekersassistente Ellen Kruize heeft het boek: Educated Drugdealer geschreven. Het boek verscheen eind december. Ellen schrijft ook blogs. De komende weken kunt u deze op www.westerwoldeactueel.nl lezen. Alle personen in de verhalen zijn denkbeeldig.

Er is steeds meer agressie in de zorg. In het ziekenhuis, de huisartsenpraktijk en bij de apotheek. Het leeft in Nederland. We moeten veel meer vertellen en laten zien hoe het er achter de schermen aan toe gaat. Ik geef jullie graag een kijkje achter de balie. Werken als apothekersassistent, een prachtig vak. Met mooie en minder mooie kanten, zoals in elk vak.

Wat een heksenketel kan de apotheek zijn en wat is apothekersassistent een dynamisch vak. Eerder werden we pillendraaiers genoemd en tegenwoordig doosjesschuivers. We zijn echter veel meer dan dat. Of je nu in de apotheek werkt als bezorger, apothekersassistent of apotheker, wij staan klaar om de patiënt zo goed mogelijk te helpen. Dat doen we in goede en in kwade tijden.

Wij werken in de zorg en we helpen patiënten om hun medicijnen goed te gebruiken. Dat doen we door voorlichting te geven, door met patiënten, naasten en andere zorgverleners in gesprek te blijven. Wij worden apothekersassistent omdat zorgen in ons bloed zit. Ik wil iedereen met trots een kijkje in ons bijzondere vak geven.

Ellen neemt ons in een aantal blogs mee in de hectiek van haar vak.

Vandaag deel 11: De eerste patiënt

De thee was nog maar amper doorgeslikt of daar gingen we weer. Op naar de balie dit keer.

Een man met wit haar kwam de lege wachtruimte van de apotheek binnen. Hij was nog niet eens bij de balie en hij riep: ‘Eh, komt iemand me nog helpen of niet?’

Petra liep naar voren en wenkte mij met haar mee te gaan. Ze begroette de man en kreeg wat gebrom terug. Ze vroeg hem naar zijn naam en geboortedatum.

‘Harms, 1938’, snauwde hij meer nog dan dat het praten was. Ik bekeek hem eens goed en zag dat hij in zijn pyjama stond. Hij had rimpels in zijn gezicht en smeet een grote envelop op de balie.

Op dat moment kwam een vrouw met een rollator binnen. Ze liep op meneer Harms af en zei: ‘Pap, neem dat ding nou eens mee en gebrúik hem ook! Ik zet even de auto weg!’ En weg was ze weer.

Petra maakte de envelop open. Er zaten grote lijsten in, vol met moeilijke namen die veel weg hadden van de recepten die ik net aan het klaarmaken was. In de computer zocht ze de gegevens van meneer Harms op en vroeg ter controle naar zijn adres. Daarna vergeleek ze de geboortedatum op het scherm met die op de papieren. Ze checkte dit nog bij meneer.

Een antwoord kreeg ze niet. Meneer Harms liep inmiddels rood aan en schreeuwde: ‘Ze hebben me in het ziekenhuis de verkeerde pillen gegeven!’ Petra bleef rustig en vroeg hem of hij misschien even wilde gaan zitten. Ze benadrukte dat ze de tijd wilde nemen om alles goed te controleren. Je zag de spanning bij meneer wegvloeien, hij haalde rustiger adem en de kleur in zijn gezicht werd weer normaal.

Meneer Harms ging rustig zitten. Petra controleerde de lijst met de gegevens in de computer. Het waren zo veel namen dat ik er zelf geen raad mee had geweten. Petra gelukkig wel. Ze liet me zien dat meneer in het ziekenhuis pantoprazol had gekregen en dat hij normaal gesproken Losec® (stofnaam: omeprazol) kreeg.

Ik schrok daarvan en begon meteen te twijfelen aan de deskundigheid van de mensen in het ziekenhuis waar het recept van afkomstig was. Petra zag dat en legde meteen uit: ‘Beide zijn het protonpompremmers, ofwel maagzuurremmers. Ze doen allebei hetzelfde. Het zijn broertje en zusje kun je wel zeggen. In het ziekenhuis gebruiken ze andere medicijnmerken of varianten voor dezelfde aandoening. In dit geval hoeven we niets te doen; meneer heeft nog omeprazol in huis. De rest van het recept moeten we wel klaarmaken. Hij krijgt pijnstillers en verband voorgeschreven door de arts.’

Ik mocht 30 stuks diclofenac retard 75 mg uit de kast halen.

Petra maakte de recepten klaar. Daarna zocht ze in het magazijn de verbandmaterialen op die voor waren geschreven voor de wond.

Meneer Harms stond op toen hij zag dat we naar de balie kwamen met zijn grote recept, de tabletten en het verband. Zijn dochter stapte net weer binnen. Met een opvallend zachte stem vroeg meneer Harms me: ‘Ben je leerling?’ Ik knikte. ‘Dan heb je nog een hoop te leren met die medicijnen. Wat een vreselijk taaltje! Het is maar goed dat mijn dochter me altijd helpt met dat spul.’

Petra legde meneer Harms en zijn dochter alles nog even uit over de maagtabletten, de pijnstillers en het verband. Hij keek me aan en zei: ‘Ik heb precies gehoord wat ze je daarstraks vertelde. Het ziekenhuis doet het anders. Het is níet verkeerd. Ik was geschrok-ken omdat ik het niet wist. Ik ken die namen allemaal niet en dat is zo frustrerend. Straks, dan weet jíj hier ook alles van kind.’

Wordt vervolgd

Maagzuurremmers
Maagzuurremmers of maagbeschermers zoals omeprazol, pantoprazol en esomeprazol worden veelvuldig gebruikt door patiënten.

Diclofenac
Diclofenac is een ontstekingsremmende pijnstiller die onder de geneesmiddelengroep Non-Steroidal Anti-Inflammatory Drugs (NSAID’s, ontstekingsremmende pijnstillers).

Ingezonden

Op het beeldmateriaal op de website van RTV Westerwolde rusten auteursrechten.