BELLINGWOLDE – Gisteravond verzorgde Myra de Rooy een lezing in Partycentrum De Meet in Bellingwolde.
Voor leden van het Nutsdepartement Bellingwolde verzorgde Myra de Rooy een lezing in Partycentrum De Meet. De Amsterdamse kwam met de trein naar “het hoge Noorden” om de aanwezigen mee te nemen op haar reis naar de Noordkaap.
Myra is schrijfster, geoloog en bovenal een heel ondernemende vrouw. Toen de afspraak voor de lezing voor ’t Nut werd gemaakt maakte ze een fietstocht door de Himalaya. Als kind ging zij met haar ouders en zusje met vakantie naar Noorwegen. Kamperen in een tentje in “the middle of nowhere” was voor het gezin heel gewoon. De kinderen keken toe hoe vader de steile bergwanden beklom.
Later is Myra geologie gaan studeren. In haar geliefde Noorwegen moest zij twee zomers een gebied in kaart brengen en daar stenen bestuderen. De wens om er terug te keren en het land in verschillende seizoenen te doorkruisen kwam uit toen zij 60 werd. In plaats van aanwezig te zijn op een surprise party vertrok zij met “Kees” naar Noorwegen.
“Kees” is een slee, waaronder wieltjes kunnen worden bevestigd. Myra kocht hem in Engeland. De start van haar trektocht was bij oud-schaatser Kees Verkerk die in Lindesnes in het zuiden van Noorwegen woont. Vanuit daar maakte ze de trektocht naar het uiterste puntje van Noorwegen. De reis ging deels door Zweden en Finland. Ze maakte de tocht in meerdere etappes. Dit om het landschap in alle vier seizoenen te zien. Onderweg sliep zij soms bij mensen thuis, maar vaak in haar tentje of hutten die zij onderweg tegenkwam. Een reis onder soms barre omstandigheden met temperaturen tussen -34 en + 30 graden, waar ze soms drie weken geen mens zag. In de winterseizoenen ging “Kees” mee. Met hem had ze een “haat/liefde verhouding” vertelde Myra, vooral als ze door rotsachtige gebieden trok. Om zich te oriënteren had ze meerdere kaarten, een kompas en een gps ontvanger bij zich. Ze hield contact met haar zus, door summiere berichtjes op de satelliettelefoon.
Myra is lid van de Noorse Alpine club. Deze zet veilige routes uit, die met rode stippen of kruisen worden aangegeven. In het winterseizoen zijn deze markeringen niet te zien en ben je aangewezen op kaarten en het kompas. Als lid bezit zij sleutels van berghutten. Hierin mag je overnachten. In de hutten in het zuiden zijn kasten met daarin blikken voedsel en gedroogde maaltijden die je met heet water kunt bereiden. Je schrijft op wat je gebruikt en betaalt het achteraf. Verder naar het noorden zijn de hutten veel soberder ingericht. De w.c. is in een hokje buiten en bij hevige sneeuwval soms moeilijk te bereiken.
Tijdens de voorjaars- en zomerroutes had ze onderweg een paar keer gezelschap van klimvrienden en mensen die ze onderweg tegenkwam. “Kees” werd toen vervangen door een rugzak met soms een gewicht van 18 kilo. De routes waren toen door de aangebrachte markeringen, de “steenmannetjes” en eenvoudig aangelegde bruggen en oversteken gemakkelijker te volgen. Ook het kamperen was, ondanks de vele muggen, net als het vinden van bijzondere stenen een stuk eenvoudiger.
In het Europese Lapland maakte Myra kennis met de Sami (Samen), vroeger ook bekend onder de naam Lappen, een term die door de Samen als beledigend wordt ervaren. Vroeger leidden ze een nomadisch bestaan en leefden ze van o.a. de jacht en de visserij of trokken ze met hun rendieren door het gebied. De meeste Samen hebben zich tegenwoordig als visser, landbouwer of zelfstandige ondernemer gevestigd of hebben een reguliere baan.
Aan de hand van prachtige foto’s en boeiende verhalen nam Myra de aanwezigen mee naar de Noordkaap; een solotocht van meer dan 3.000 kilometer. Ze liet hen versteld staan van haar kracht en doorzettingsvermogen en ze leefden mee met de barre omstandigheden die Myra tijdens haar tochten soms moest doorstaan.
Myra heeft over haar reizen door Tibet en Noorwegen meerdere boeken geschreven. Voor meer informatie klik HIER.
Foto’s: Jan Glazenburg
