SELLINGERBEETSE – Gistermorgen organiseerden de wandelcoaches een wandeling in de omgeving van Sellingerbeetse. Hieronder het verslag met foto’s gemaakt door Jan Bossen.
Op woensdag 8 maart vertrok de wandeling van WandelenWerkt vanuit het kerkje Opwaarts! in de Beetse. Dit kerkje is gebouwd in 1925 in opdracht van de Nederlands Hervormde Kerk. Het is opgetrokken in de stijl van de Amsterdamse school. Op dit moment wordt het beheerd door een stichting en is het in gebruik als cultureel podium en exposities. Ook kunnen er huwelijken in worden voltrokken.
Vanaf 8.45 uur stonden de vrijwilligers van de stichting de wandelaars welkom te heten en te voorzien van koffie met koek. En konden de wandelaars die zich vooraf hadden opgegeven zich melden bij de wandelcoaches. En ook deze dag weer de drie bekende afstanden, 6, 8 en 10 km.
Om 9.15 uur vertrok de eerste groep en ging het meteen richting de grote zandwinning. Eerst langs de grote plas waarop inmiddels al geruime tijd de zonnepanelen drijven. Destijds omstreden. En ondanks alle waarschuwing dat het nu de tijd is dat de reeën kalven toch nog weer een paar loslopende honden in de natuur. Jammer.
We kwamen hier ook in het vroegere woongebied van Harm Heisa. Dit was de bijnaam van Harm Jansen. Een historisch figuur van vroeger in de Beetse. Zijn ouders, Harm Jansen en zijn vrouw, zijn rond 1869 vanuit Duitsland naar hier gekomen en hebben zich een stukje land gekocht om een boerderijtje te beginnen. Dit is ook gelukt en ze wilden een gezin beginnen. Er werd dan ook een zoon geboren, Harm Hendrik. Het geluk was een kort leven beschoren, moeder stierf op jonge leeftijd. Vader zag in dat het hem om en een boerderij te runnen en voor een klein kind zorgen, niet zou lukken. Hij zocht een huishoudster, ook uit Duitsland. Die twee werden verliefd en trouwden ook. En op 2 januari 1873 werd er weer een zoon geboren. Harm dus.
De jongens groeiden op en leerden dat er hard gewerkt moest worden. Maar Harm kwam er op een bepaald moment achter dat zijn oudere broer veel geld voor zichzelf achterhield. Er was wel 300 gulden zoek waar hij recht op zou hebben. En hij kwam er ook achter dat broerlief de boerderij later ook zou krijgen. Hij besloot toen om weg te gaan en nooit meer te gaan werken. Hij leefde een zwervend bestaan en sliep in hutten in de grond, bedekt met heideplaggen. Omdat men dacht dat dit beter voor hem zou zijn werd hij door instanties in een gesticht in Wagenborgen geplaatst. Harm liet zich echter niet opsluiten en ontsnapte en binnen de kortste keren liet hij zich weer zien in de Beetse.
Omdat Harm wat onvoorzichtig was met vuur waardoor zijn hutten met de regelmaat van de klok in brand vlogen werd er door de inwoners van de Beetse een stenen onderkomen voor hem gebouwd. Een soort van kleine stookhok met een raam, deur en een stookplaats. Om in leven te blijven werd hem door inwoners van de Beetse vaak wat toegestopt. Je zou kunnen denken dat een dergelijke manier van leven toch erg ongezond was. Dit viel waarschijnlijk mee, want op 28 februari 1956 is Harm ( Heisa) Jansen overleden, 83 jaar oud. Toen hij was overleden wilde de pastoor van Kopstukken hem achteraf op de begraafplaats een laatste rustplaats geven. Maar een boer uit Beetse was het hier niet mee eens. Die vond dat Harm een respectabele begrafenis had verdiend. Hij liet dan ook rouwbrieven drukken en zorgde ervoor dat Harm een goed grafmonument heeft gekregen.
Langs de “Zaandzoegerij” van Kremer ging het in een grote boog door de omgeving van Beetse en Ter Borg. Het was echter wel een slechte dag voor nieuwsgierige mensen, het was de hele ochtend erg mistig. Er was weinig zicht. Maar desondanks toch weer een prachtige wandeling.
Aangekomen bij Opwaarts! stond daar, zoals gebruikelijk, voor de liefhebbers de soep met brood weer te wachten. Veel wandelaars beleven hieraan iedere week weer een prachtige woensdagochtend. Complimenten voor iedereen die hieraan zijn steentje bijdraagt.
Ingezonden door Jan Bossen
