HARPEL – Gistermorgen organiseerden de wandelcoaches een wandeling door Harpel. Hieronder het verslag met foto’s gemaakt door Jan Bossen.
Op woensdag 10 mei hebben de coaches van WandelenWerkt als vertrekpunt het buurthuis in Harpel gekozen. Hier stond vanaf 8.45 uur de koffie of thee met koek en cake weer klaar om de wandelaars vooraf aan de wandeling te laven. En konden de deelnemers zich weer melden bij de coaches.
Om 9.15 uur vertrok de eerste groep voor een wandeling van 10 km. Harpel is een buurtschap in Westerwolde. Het is een gebied dat oorspronkelijk dicht bebost was, het Westwald. Maar op een bepaald moment kreeg de stad Groningen het voor het zeggen, ook in Westerwolde. En die zagen het wel zitten, de grote eikenbossen. En deze werden dan ook gerooid en gebruikt als hout voor de meubelindustrie in de stad, en ook voor het hout dat nodig voor het bouwen van huizen. Na deze kap bleef er een groot open gebied met hoofdzakelijk heidevelden achter. In deze periode zijn er wel pioniers geweest die probeerden er een bestaan op te bouwen, maar pas aan het eind van de negentiende eeuw kwam er sprake van permanente bewoning.
Via de Harpelerweg en de Turfweg ging het richting het gebied genaamd Het Weenderveld. Ook dit gebied was tot de jaren twintig van de vorige eeuw woeste grond. Vanaf deze periode begon de NV Vereenigde Groninger Gemeenten als een ontginningsmaatschappij dit gebied te ontginnen. Dit alles in het kader van een werkverschaffingsproject. Dat dit niet altijd tot een ieders tevredenheid verliep mag blijken uit de staking in 1925, onder leiding van het “Comité van Tewerkgestelde “, bijgenaamd “Het Heidebloempje”. Toen de ontginning was afgerond werden er twee enorme boerderijen gebouwd, en werd het gebied door deze ontginningsmaatschappij geëxploiteerd. Met als bedrijfsleider voor zover ik mij kan herinneren de heer Tonnis. En veel “Haarpelkers “, voor zover ze geen eigen bedrijf hadden, werkten in t Weenderveld.
Tijdens de wandeling merkten de wandelaars dat het advies: Niet maaien in Mei ook daadwerkelijk wordt toegepast. Het gras was op de maaipaden bijna kniehoog, en er was bijna geen broek nog droog onder de knieën. En tegelijkertijd viel er ook tijdens de wandeling nog wat regen. Na Ellersinghuizen te zijn gepasseerd ging het langs de Kerspelsloot weer richting Harpel. Deze sloot is de grens tussen de vroegere kerspelen Vlagtwedde en Onstwedde.
Terug in het buurthuis stond zoals gewoonlijk voor de liefhebbers de soep met broodjes weer te wachten. Het was weer een mooie wandeling, maar om nu te zeggen bij prachtig wandelweer, nee.
Ingezonden door Jan Bossen
