Zoals je wellicht wel weet, is online gokken sinds 2021 volledig legaal in Nederland. Ook in onze buurlanden kunnen inwoners legaal gokken – onder voorwaarden. In Nederland krijgen spelers te maken met aanzienlijke, soms erg strenge regels. Hoe zit dit nu in feite in andere landen, meer specifiek in Duitsland?
De regulering van online gokken verschilt aanzienlijk tussen Duitsland en Nederland, en er zijn duidelijke verschillen in de wetten en aanpak van beide landen. Hoewel er geen simpel antwoord is op de vraag of de Duitse online gokwetten beter zijn dan die van Nederland, kunnen we de twee systemen wel vergelijken op basis van een aantal belangrijke factoren, zoals regelgeving, spelersbescherming, belastingstructuur en toegankelijkheid. Dit geeft je een vrij goed beeld van de situatie en zo kan je eigen conclusies trekken.
Nederland heeft sinds oktober 2021 onze online gokmarkt geopend met de inwerkingtreding van de Wet Kansspelen op Afstand (KOA). Deze wet geeft ons toegang tot legale online casino’s, zolang de aanbieders een vergunning hebben van de Kansspelautoriteit (Ksa). Nederland legt veel nadruk op spelersbescherming en verantwoord gokken, met verplichte maatregelen zoals limieten op stortingen en speeltijd, en het Centraal Register Uitsluiting Kansspelen (CRUKS), dat spelers kan uitsluiten van deelname.
Duizenden Nederlanders maken gebruik van deze voordelen en hoge mate van bescherming, maar er zijn ook talrijke spelers die liever wat minder beperkingen krijgen opgelegd. Jan Jaap Bolkesteijn van CryptoNews NL vertelt dat de best uitbetalende casino sites voor Nederlandse spelers vrijwel allemaal een vergunning hebben uit het buitenland en dat deze enorm populair zijn bij gokkers uit ons land.
In Duitsland is de situatie iets complexer. Elke Duitse deelstaat had lange tijd zijn eigen regels, maar in juli 2021 werd het vernieuwde “Glücksspielstaatsvertrag” (“Kansspelstaatsverdrag”) van kracht, een federaal verdrag dat een uniforme wetgeving voor heel Duitsland invoerde (een herziening van een eerste versie uit 2008).
De Duitse gokwetgeving legt, net zoals in Nederland, strikte beperkingen op, maar onze buren gaan nog een stapje verder. Zo zijn tafelspellen, zoals blackjack en roulette, in de meeste staten verboden, tenzij ze door staatscasino’s worden aangeboden. Dit beperkt de opties voor spelers aanzienlijk in vergelijking met Nederland, waar deze spellen wel legaal zijn (voorlopig toch nog).
Beide landen hebben strenge regels voor spelersbescherming, maar Nederland is over het algemeen proactiever. De Ksa heeft een sterk toezicht op de aanbieders en legt boetes op als de regels niet worden nageleefd. CRUKS biedt een relatief effectief mechanisme om probleemspelers te beschermen door hen tijdelijk of permanent uit te sluiten van deelname aan kansspelen.
Duitsland heeft eveneens strikte regels rondom spelersbescherming. Zo is er een maandelijkse stortingslimiet van €1000 voor alle spelers, wat bedoeld is om excessief spelen te voorkomen. Dit kan spelers echter beperken in hun vrijheid om verantwoord te spelen, vooral als ze grotere budgetten hebben. In Nederland komt er later dit jaar een nog striktere stortingslimiet van €700 per maand.
Op het gebied van belastingheffing verschillen de systemen ook. In Nederland hoeven we geen belasting te betalen op onze winst, aangezien de belasting wordt geheven op de aanbieder van het gokplatform (voorlopig 30,5% van de bruto spelinkomsten, met een verhoging naar 34,2% in 2025 en 37,8% in 2026).
Dit is gunstig voor jou als speler, maar niet voor de gokaanbieders die hierdoor al aanzienlijke tijd in de problemen zitten. Denk bijvoorbeeld aan Holland Casino dat dit jaar met verlies draait en op een financiële ramp afstevent.
In Duitsland wordt de belasting anders berekend: er geldt een belastingtarief van 5,3% op elke weddenschap. Dit leidt er vaak toe dat aanbieders deze kosten doorberekenen aan spelers, wat betekent dat de winkansen iets lager kunnen zijn dan in Nederland.