Derde dag van Thea Loois op de fiets van Limburg naar Blijham

BLIJHAM – Derde dag van Thea Loois op de fiets van Limburg naar Blijham

Thea Loois fietst dit jaar weer van Limburg, zigzaggend over de grens met Duitsland, naar Blijham.
Hieronder het verslag van de derde dag.

Na een heerlijke nachtrust in een lekker bed, kon ik in het zonnetje genieten van mijn ontbijt dat in de koelkast voor mij klaar stond.
Ik was nog wel een beetje duf na het douchen en had de bril nog niet op.
Ik nam bij het ontbijt mijn medicijnen in die ik van de huisarts heb gekregen en daarbij ook nog maar 2 paracetamols. Met in gedachten de spreuk van mijn vader: “ik neem alvast moar 2 van dei pillen, ik krieg toch wel kopzere!”
Kijk ik nog eens goed naar dat stripje en ik denk…..huhhh wat heb ik nu eigenlijk ingenomen??
Heb ik 2 diaree remmers naar binnen gegooid….en gisteren ook al.
Die helpen dus echt niet tegen hoofdpijn, maar wel handig dat je onderweg niet naar de wc hoeft!!!
Heb die tabletten maar direct op een ander plekje neergelegd. Die stripjes lijken toch ook sprekend op elkaar.
Ik had de gastvrouw schijnbaar wakker gehouden met mijn gehoest, want toen ik wilde vertrekken adviseerde ze mij om maar van mijn fietstocht verder af te zien…dat gaan we dus echt niet doen!
Ik heb gelukkig geen Corona maar bronchitis….dat is al vervelend genoeg maar geen reden om de boel af te blazen. Heb me er lang genoeg op verheugd.
Ook vandaag heb ik de route aangepast en ben in Nederland gebleven.
De route was circa 100 kilometer naar Zevenaar. Ik heb slechts 1 bordje gemist, die stond verstopt in het hoge gras. Uiteindelijk 109 km op de teller toen ik bij onze vrienden Paul en Riëtte de Melker aankwam. Het was een schitterende tocht en ook het weer was perfect om te fietsen. Ik heb m’n nek en hoofd verbrand, mijn gezicht is hartstikke rood. Nou ja dat trekt wel weer bij.
Noord Holland is prachtig met al die tulpenvelden in het voorjaar, maar in Limburg is het ook heel erg mooi met al die rozenstruiken, lelies, zonnebloemen en tureltoantjes” in bloei.
Ik kwam ook weer door Groesbeek en kreeg een deja-vu….nee hè……diezelfde weg weer omhoog….2 jaar geleden fietste ik hier en was mijn versnellingskabel afgebroken. Wat een drama was het om toen boven te komen pffffff…
Het ging nu iets makkelijker maar ik durfde niet teveel ondersteuning te gebruiken omdat ik nog een flinke afstand moest afleggen. Maar het ging allemaal prima.
Onderweg heb ik een bezoek gebracht aan de Canadese militaire begraafplaats. Wat indrukwekkend is dat toch.
Inmiddels zit ik heerlijk buiten aan de koffie.
Paul heeft lekker gekookt, de fiets staat aan de oplader, mijn spullen staan in een prachtige logeerkamer en ik kan mooi even bijkomen. Het was een prachtige dag!