BLIJHAM – Weer allerlei belevenissen op dag 6 van fietstocht Thea Loois
Thea Loois fietst dit jaar weer van Limburg, zigzaggend over de grens met Duitsland, naar Blijham.
Hieronder het verslag van de zesde dag.
Na een goede nachtrust en een overvloedig ontbijt heb ik afscheid genomen van mijn gastheer Lowie. Zijn vrouw was al vertrokken naar het werk.
Hij heeft me aangegeven welke kant ik op moest en met het zonnetje erbij ging ik op pad.
De bordjes hangen hier een beetje kris kras links, rechts, hoog, laag en ze bint ook nog sinds unmeunig klein……dus jawel ik miste ergens nummer 11. Maar dankzij de tip van Gerhard en Wilma Hermink weet ik nu hoe ik met de fietsknoop app weer op de juiste route kan komen, daar heb ik veel aan gehad vandaag. De route was niet zo lang vandaag, ik heb rustig aan gedaan.
Ik had afgesproken met Ben Wessels, hij zou vandaag een stuk meefietsen. Hij reed me tegemoed en we hebben gezellig samen een heel stuk van de route gefietst. In Weerselo hebben we een lunchpauze ingelast en daarna de weg naar Tubbergen vervolgd.
Onderweg ging de schoen van Ben steeds los. Het kliksysteem werkte niet goed en dan vliegt je schoen steeds van de trapper. Een stop gehouden bij een bankje. Hij had iets stevige nodig om de klip om te buigen……hoe handig is het dan toch maar weer om van alles bij je te hebben!! Met de achterkant van een pincet kon hij het klip weer in model krijgen.
Kijk de Duitsers zeggen altijd: “Zu Hause haben wir alles.” Daar heb ik ook van alles, moar ik heb ook n heule beule bie mie veur onderwegens.
Want ja, je zal in Oldenzaal maar diarree remmers nodig hebben, maar ze liggen in het medicijn kastje in Blijham…..Dan heb je er even mooi niks aan!!
Net voor Tubbergen stonden Ben ik even bij een route bord te kijken welke route we het beste konden nemen, kom er een mannetje aan fietsen die vraagt waar we naartoe moeten. Naar een camping of bed & breakfast? En hoe lang we blijven? Ik ben een beetje overrompeld en zeg dat ik alleen maar 1 nachtje blijf logeren.
Op zijn vraag waar, geef ik de straatnaam door. “Oohhh, je gaat naar Piet. Ik breng je er gelijk wel even naar toe. Dat is een goede vriend van mij.”
Ik zeg dat dat niet hoeft, ik wil eerst nog naar het centrum.
Inmiddels heeft hij de telefoon al gepakt en Piet aan de lijn om te melden dat ik al in Tubbergen ben aangekomen. Het was een apart kereltje, maar achteraf gezien nog niet zo bijzonder als mijn gastheer.
Ik was mooi op tijd in Tubbergen, Ben ging huiswaarts en ik heb heerlijk lang op een mooi terras gezeten met verse jus d’orange.
Daarna heb ik gegeten bij een pizzeria en toen was het tijd om naar het logeeradres te gaan.
Ik kwam bij het adres aan en Piet (niet zijn echte naam) heette mij nogal jolig welkom. Ik moest met de fiets even een blokje om het huis fietsen zodat ik via de brandgang achter het huis kwam.
Ik kreeg een lekker groot glas limonade en ook gelijk zijn hele levensverhaal daarbij. Ik merkte dat hij al wat biertjes had genuttigd.
Na enige tijd kwam er een dame bij ons zitten, naar wat Piet mij verteld had, was het zijn zus die tijdelijk bij hem woont.. Dit bleek echter zijn partner te zijn. Huhhh, beetje raar verhaal.
Later bleek wel waardoor dat kwam.
Zij wilde nog even naar hun moestuintje aan de andere kant van het dorp en vroeg of ik zin had om mee te gaan. Dat leek me wel leuk.
Samen pruimen geplukt en ze deed me uit de doeken dat mijn gastheer wat “problemen” had met alcohol.
Dat bleek wel toen wij net naar huis wilden fietsen. Piet kwam er op dat moment aan geslingerd en viel met fiets en al om….. hij kwam op eigen kracht niet meer overeind. Ik vond het heel gênant voor haar. Tja zo zie je maar, ieder huisje heeft zijn kruisje. Het is weer eens een andere ervaring
Foto’s: Thea Loois
