OUDE PEKELA – Apothekersassistente Ellen Kruize heeft het boek: Educated Drugdealer geschreven. Het boek verscheen eind december. Ellen schrijft ook blogs. De komende weken kunt u deze op www.westerwoldeactueel.nl lezen. Alle personen in de verhalen zijn denkbeeldig.
Er is steeds meer agressie in de zorg. In het ziekenhuis, de huisartsenpraktijk en bij de apotheek. Het leeft in Nederland. We moeten veel meer vertellen en laten zien hoe het er achter de schermen aan toe gaat. Ik geef jullie graag een kijkje achter de balie. Werken als apothekersassistent, een prachtig vak. Met mooie en minder mooie kanten, zoals in elk vak.
Wat een heksenketel kan de apotheek zijn en wat is apothekersassistent een dynamisch vak. Eerder werden we pillendraaiers genoemd en tegenwoordig doosjesschuivers. We zijn echter veel meer dan dat. Of je nu in de apotheek werkt als bezorger, apothekersassistent of apotheker, wij staan klaar om de patiënt zo goed mogelijk te helpen. Dat doen we in goede en in kwade tijden.
Wij werken in de zorg en we helpen patiënten om hun medicijnen goed te gebruiken. Dat doen we door voorlichting te geven, door met patiënten, naasten en andere zorgverleners in gesprek te blijven. Wij worden apothekersassistent omdat zorgen in ons bloed zit. Ik wil iedereen met trots een kijkje in ons bijzondere vak geven.
Ellen neemt ons in een aantal blogs mee in de hectiek van haar vak.
Vandaag deel 9: Het Boek
Ik voelde me euforisch! Voor het eerst in mijn leven had ik een doosje medicijnen klaargelegd voor een patiënt. Ik keek nog eens naar het doosje en las wat er op het etiket stond: ‘Volgens voorschrift trombosedienst’. Huh, ik dacht dat apothekersassistenten altijd de dosering controleerden! De gedachten vlogen door mijn hoofd: de trombosedienst komt altijd bij oma bloedprikken? Wie controleert dan het aantal pillen? Heb ik echt wel het goede doosje? Wat als deze patiënt straks de verkeerde medicijnen krijgt?
Op dat moment kwam er een oudere man de apotheek inlopen. Hij droeg een oranje corduroy broek. Met dat hij binnenkwam, zag ik de houding van de assistenten veranderen. Ik begroette hem netjes. Blijkbaar was dat niet goed genoeg, er kwam geen enkele reactie. Zelfs geen oogcontact. De man liep door de ruimte waar wij werkten en Petra keek mij medelijdend aan.
Wie was die man?
Veel tijd om er over na te denken had ik niet. Ik stond nog met het doosje Sintrom® in mijn handen en het leek me handig dat aan Petra te geven. Ze bekeek het en zette een krabbel op het recept dat bij de dokter vandaan was gekomen.
Een krabbel of paraaf werd gebruikt na controle op de juiste medicatie en tevens als goedkeuring voor het afleveren van de medicatie. Voor elk geneesmiddel waren er vier controlemomenten bij het klaarmaken van het recept:
• Het aanschrijven/inbrengen in de computer
• Het uitvullen/klaarmaken, tellen
• Controle: is het goed klaargemaakt?
• Het afleveren
Na elk moment werd een paraaf werd gezet.
Het volgende setje etiketten kwam alweer mijn kant op. Een nieuwe zoektocht in de apotheek naar een voor mij nieuw medicijn.
Op dit recept stond het medicijn in prachtige sierletters geschreven. Helaas was het onleesbaar. Petra kon het gelukkig wel ontcijferen, er stond Lantus Solostar®. Op het etiket zag ik dezelfde naam. Dit keer hoefde ik niet te zoeken wat nu de merk- of stofnaam was. Ik ging meteen onderweg naar het ladeblok. Wat een leuke naam voor een medicijn, dacht ik.
Op het recept stond: 100 eenheden en 3 stuks. Wat was de bedoeling? 100 of 3? Ik dacht: als ik nu eerst op het doosje kan kijken, dan kan ik er misschien wijs uit worden.
In de lades kon ik geen Lantus® vinden. Ik pakte het boek er weer bij en daar las ik ‘Insuline glargine’. Je raadt het al, ik weer onderweg naar de lades. Zowel bij de ‘i’ van insuline als bij de ‘g’ van glargine was er geen insuline of Lantus® te vinden.
Ik besloot de etiketten nog eens te bekijken en tot mijn verbazing vond ik een aanwijzing op etiket. Daar stond op: ‘In de koelkast bewaren.’ Dat was een gelukje!
De man in de corduroybroek liep weer door de ruimte waar wij aan het werk waren. Ik hield mijn adem in en mijn lippen stijf op elkaar. Ik ga niet nog een keer vrolijk gedag zeggen, dacht ik. Hij liep naar Petra en vroeg haar iets over een opiumwetrecept. Ik had geen idee wat het was. Ik kreeg spontaan de kriebels van deze man. Petra sprak hem nederig aan met ‘meneer’ en zijn achternaam. Wat ouderwets!
Wie was die man? Werkte hij in de apotheek of was het een dokter? En waarom die nederigheid van de assistenten? Ik bleef een beetje staren omdat ik het niet goed kon plaatsen. ‘Kom Ellen, ga je mee thee drinken?’ Ik schrok op uit mijn overpeinzingen en liep achter Petra aan. De man in de corduroybroek bleek de apotheker. Hij was er één van de oude stempel. Hij wilde aangesproken worden met ‘meneer’ en zijn achternaam.
Wordt vervolgd
Paraaf
Als een recept (een voorschrift van de behandelaar) in de apotheek wordt klaargemaakt zijn daar verschillende medewerkers bij betrokken. Elk onderdeel van het klaarmaken wordt geregistreerd met een paraaf van de betreffende medewerker.
Lantus Solostar®
Lantus Solostar® is een insuline. Het gaat te ver om de hele behandeling van diabetes hier te bespreken. Kort gezegd wordt diabetes type 1 altijd met insuline behandeld en type 2 eerst met tabletten. Wanneer tabletten onvoldoende werken, kan er insuline voorgeschreven worden. De arts neemt die beslissing. Destijds werd dit bijna altijd gedaan door de internist in het ziekenhuis . Tegenwoordig doet de huisarts of zijn praktijkondersteuner dit ook zelf.
Ingezonden
